Kleptomania

Kleptomania

Większość ludzi zna termin kleptomania, prawdziwy, ale rzadki, stan zdrowia psychicznego. Kluczową cechą kleptomanii jest wielokrotne działanie na impulsy w celu kradzieży przedmiotów, nawet jeśli przedmioty nie są potrzebne.

Jak zauważono w Diagnostic and Statistical Manuał of Mental Disorders *, „kleptomania jest niezwykle rzadka, podczas gdy kradzież w sklepach jest stosunkowo powszechna”. Kleptomania występuje u około 0,3% -0,6% populacji ogólnej.

Osoba z kleptomanią zazwyczaj nie planuje kradzieży i nie współpracuje z innymi. Skradzione przedmioty zazwyczaj mają niewielką wartość, a osoba często je oddaje lub odrzuca. Kleptomania różni się od zwykłej kradzieży lub kradzieży w sklepie. Zwykła kradzież jest zazwyczaj motywowana użytecznością lub wartością przedmiotu lub dla niektórych, zwłaszcza młodzieży, może być motywowana jako akt buntu lub odważona.

Kleptomania jest definiowana przez uczucia związane z kradzieżą - pragnienie kradzieży, uczucie napięcia przed kradzieżą i uczucie ulgi w trakcie lub bezpośrednio po nim. Według DSM-5 ludzie z kleptomanią „zazwyczaj próbują oprzeć się impulsowi do kradzieży i są świadomi, że czyn jest zły i bezsensowny. Osoba często obawia się zatrzymania i często czuje się przygnębiona lub winna kradzieży. ”

Często zaczyna się w okresie dojrzewania, ale może wystąpić u dzieci, młodzieży lub dorosłych. Bez leczenia objawy mogą występować w sposób ciągły lub mogą wystąpić w krótkich sporadycznych epizodach. Jest trzy razy bardziej powszechny wśród kobiet niż mężczyzn. Może to prowadzić do trudności prawnych, rodzinnych, zawodowych i osobistych.

Kleptomania jest klasyfikowana jako zaburzenie kontroli impulsów. Jednak badania wykazały, że ma on cechy wspólne z zaburzeniami uzależniającymi (zaburzenia używania substancji, zaburzenia hazardu) i zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. Osoby z kleptomanią mogą mieć również inne schorzenia, takie jak depresja lub lęk. Jedno z badań studentów odkryło, że popęd do kradzieży był związany z gorszymi objawami depresyjnymi, wyższym poziomem stresu i kilkoma zaburzeniami psychicznymi.

Kleptomania: Kryteria diagnozy

A. Powtarzający się brak odporności na impulsy do kradzieży przedmiotów, które nie są potrzebne do użytku osobistego lub ich wartości pieniężnej.

B. Zwiększenie poczucia napięcia bezpośrednio przed popełnieniem kradzieży.

C. Przyjemność, zadowolenie lub ulga w momencie popełnienia kradzieży.

D. Kradzież nie ma na celu wyrażania gniewu ani zemsty i nie jest odpowiedzią na złudzenie lub halucynację.

E. Kradzieży nie lepiej wyjaśnia zaburzenie zachowania, epizod maniakalny czy antyspołeczne zaburzenie osobowości.

Z DMS-5 (Diagnostic and Statistical Manuał of Mental Disorder, 5. wydanie)

Kleptomania jest diagnozowana na podstawie objawów przedmiotowych i podmiotowych, a leczenie zwykle obejmuje psychoterapię, leki lub oba. Terapia poznawczo-behawioralna, rodzaj terapii konwersacyjnej, może pomóc ludziom zrozumieć impulsy i niezdrowe przekonania i zachowania oraz nauczyć się reagować w zdrowy, pozytywny sposób. Pomocne mogą być niektóre leki, takie jak leki przeciwdepresyjne lub leki stosowane w celu zmniejszenia popędów u osób uzależnionych. Jednak nie ma konkretnych leków zatwierdzonych przez FDA dla kleptomanii. Terapia lub leki mogą być również pomocne w leczeniu innych stanów występujących w tym samym czasie, takich jak depresja lub lęk.