Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania, zawstydzenie i „czyste” jedzenie

Zaburzenia odżywiania  dotykają wszystkich ludzi: kobiet, mężczyzn, młodych i starych oraz ze wszystkich środowisk rasowych i etnicznych. Wiele czynników może przyczynić się do rozwoju zaburzeń odżywiania, w tym szeregu czynników biologicznych, psychologicznych i społeczno-kulturowych. Posiadanie bliskiego krewnego z zaburzeniem odżywiania lub historią odchudzania to czynniki ryzyka. Wysoki poziom niezadowolenia z obrazu ciała i nierealistycznie wysokie oczekiwania względem siebie (perfekcjonizm) również zwiększają ryzyko. Doświadczanie dokuczania lub zastraszania na temat stygmatyzacji wagi lub wagi (dyskryminacja lub stereotypy oparte na wadze) również zwiększa ryzyko zaburzeń odżywiania.

Najbardziej znanym czynnikiem środowiskowym rozwijającym zaburzenie odżywiania jest idealizacja kulturowa chudości. Media przedstawiają doskonałość cienkich obrazów. Prawie 40 procent dziewcząt i chłopców z nadwagą dokuczają sobie na temat wagi przez rówieśników lub członków rodziny. Drażnienie wagą wiąże się z przyrostem masy ciała, objadaniem się i ekstremalnymi środkami kontroli wagi. Krajowe Stowarzyszenie Zaburzeń Jedzenia oferuje quiz - rzeczywistość sprawdza, co ludzie mówią i co słyszysz o problemach z jedzeniem i obrazem ciał

Duże badanie młodzieży (14 i 15 lat) wykazało, że dieta była ważnym czynnikiem prognostycznym rozwijającego się zaburzenia odżywiania. Osoby, które odżywiały się umiarkowanie, były 5 razy bardziej narażone na zaburzenia odżywiania niż osoby, które nie stosowały diety. Jedna trzecia lub więcej dorastających dziewcząt angażuje się w niezdrowe zachowania kontrolujące masę ciała, takie jak odchudzanie, pomijanie posiłków lub postów, wymioty wywołane przez siebie lub przyjmowanie tabletek odchudzających lub środków przeczyszczających. Nawet wśród wyraźnie niewykazujących nadwagi dziewcząt, więcej niż jedna trzecia zgłosiła dietę.

Niedawnym obszarem zainteresowania jest popularność „czystego jedzenia” - skupia się na jedzeniu całych, naturalnych, nieprzetworzonych produktów spożywczych i unikaniu sztucznych składników oraz przetworzonej i pakowanej żywności. Podczas gdy ten rodzaj jedzenia może być ogólnie zdrowy, ekstremalne skupienie i nadmiernie restrykcyjne jedzenie może być problematyczne. Ten rodzaj restrykcji i skupienia nie jest oddzielnym zaburzeniem zidentyfikowanym w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), ale jest uznanym stanem zwanym ortoreksją. (Zobacz poprzedni blog o Orthorexii.)

Rozpoczęcie rozmowy

Jeśli martwisz się o ukochaną osobę, oto kilka wskazówek dotyczących rozpoczęcia rozmowy.

Wyrażaj swoje obawy uczciwie, z szacunkiem i miłym wsparciem.

Porozmawiaj z ukochaną osobą o konkretnych rzeczach, które widzisz lub czujesz. Podziel się wspomnieniami z czasów, gdy martwiłeś się o ich rytuały jedzenia lub ćwiczeń. • Używaj stwierdzeń „I”, takich jak „Jestem zaniepokojony, gdy widzę…”

Unikaj oskarżycielskich stwierdzeń „Ty”, takich jak „Nie masz kontroli!” • Unikaj podawania prostych rozwiązań, takich jak „Jeśli po prostu przestaniesz, wszystko będzie dobrze”
(Źródło: Krajowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania)